OCZ ARC 100 in de test

Intro

OCZ was een pionier in de SSD-industrie voor consumenten. Helaas heeft de reputatie van zijn SSD's in het verleden geleden door de relatief hoge uitvalpercentages van sommige modellen. Na het faillissement en de wederopbouw onder Toshiba betreedt OCZ opnieuw de consumentenmarkt met de ARC 100. Een geavanceerde Barefoot 3-controller en betrouwbare Toshiba Flash moeten klanten overtuigen en overtuigen. In de test van vandaag maken we duidelijk wat er achter de ARC 100 schuilgaat.

Oorspronkelijk bekend als een fabrikant van geheugen en voedingen, verscheen OCZ als een pionier in de SSD-industrie voor consumenten en vooral in de sector van thuisgebruikers. Nadat de eerste consumenten-SSD-modellen van verschillende fabrikanten op de markt verschenen, waarvan sommige plotseling een paar seconden nadenken tijdens het schrijven en het systeem tot stilstand brachten, lanceerde OCZ modellen die prijs-prestatie-gerelateerd waren aan populaire modellen van Intel zoals de X25-M-serie kon concurreren. Samen met Barefoot-1 controllers van Indilinx en controllers van SandForce bracht OCZ een relatief groot aantal verschillende modellen uit, waarvan sommige ook erg populair werden.

De reputatie leed echter onder de relatief hoge uitvalpercentages van sommige consumentenmodellen, en in de forums zijn er soms zelfs bedenkingen over de duurzaamheid ten opzichte van SandForce-controllers, hoewel dezelfde controller in modellen van andere fabrikanten in dit opzicht geen negatieve aandacht trok. OCZ werd uiteindelijk na een faillissement overgenomen door Toshiba, waardoor de echte oorzaak van de hoge uitvalpercentages en verliezen bij OCZ werd weggenomen. In de volgende paragraaf gaan we dieper in op de oorzaken en de reorganisatie, omdat deze relevant zijn als je de betrouwbaarheid van de nieuwe OCZ (OCZ Storage Solutions) met de oude OCZ (OCZ Technology Group) wilt bekijken.

De ARC 100 vertegenwoordigt nu de terugkeer van OCZ naar het instap-segment en wil indruk maken met een goede prijs-prestatieverhouding. En hoewel het model in het instapmodel werd geplaatst, zou het al moeten overtuigen met een hogere prestatie op lange termijn. Onze test zal duidelijk maken hoe het model presteert.

SSD-bladwijzers:

• structuur
• Leeg of gratis?
• Draag nivellering
• De wortel van alle kwaad: Read-Modify-Writes afvalverwijdering
• Reservegebied en overprovisioning
• TRIM verwijdert niet!
• Snelheid
• SLC, MLC, eMLC, TLC
• SSD-caching - hoe

Recente SSD-beoordelingen:

• Cruciale MX100 met 256 GB
• Corsair Force LX met 256 GB
• Cruciale M550 met 256 GB en 1 TB
• SanDisk Extreme II en Ultra Plus
• Samsung 840 Pro en EVO
• SSD herstart

Het bewogen verleden van OCZ

Zoals in het begin al vermeld, heeft OCZ in eerste instantie een groot aantal SSD-modellen op de markt gebracht en daarmee aan populariteit gewonnen. In maart 2011 kocht OCZ de controllerfabrikant Indilinx en verwierf daarmee de mogelijkheid en patenten om in eigen huis controllers te ontwikkelen. Voor NAND Flash waren ze echter nog steeds afhankelijk van aankopen bij andere fabrikanten. Op dit moment nam de marktvraag naar SSD's sterk toe, terwijl de productie van NAND-flash hier nog niet aan kon voldoen door een gebrek aan voldoende capaciteiten.

Kreeg OCZ berichten in de media had moeite om genoeg NAND te krijgen en kon daarom de verkoopdoelstellingen niet halen. Dit hielp het bedrijf in het rood te zetten. En er verschenen meer donkere wolken aan de horizon: het aantal SSD-retourzendingen, d.w.z. defecte OCZ SSD's bij klanten, steeg en steeg. Het is mogelijk dat OCZ teveel compromissen heeft gesloten met de kwaliteit van de gekochte NAND Flash, of het nu gaat om het behalen van verkoopdoelstellingen of om tegen een lage prijs op de markt te komen. Anderen speculeerden over problemen met de gebruikte SandForce-controllers, die niet zo opvielen bij concurrerende producten.

Responscijfers worden zelden onthuld, maar wanneer retailers uit de SSD-markt dat wel doen gelektpresteerde de toenmalige OCZ Technology Group relatief slecht in vergelijking met de concurrentie. De Franse website hardware.fr (of, tot 2012, de Engelstalige website BeHardware.com) publiceert halfjaarlijks de retourcijfers van verschillende hardwarecomponenten van een Europese etailer. De cijfers zijn dus niet representatief voor de wereld, maar bieden wel een leidraad. De Octane- en Petrol-modellen vielen vooral op met waarden tot 40%, maar Agility en Vertex SSD's waren ook merkbaar met percentages van meer dan 5%.

Defecte retourzendingen veroorzaken ontevreden klanten en kosten voor garantie en garantiekosten. Als de uitvalpercentages aanzienlijk hoger zijn dan verwacht, kunnen deze kosten ook op de voeten van het bedrijf vallen. Nadat het bedrijf al enkele kwartalen met verliezen had geleden, stuitte OCZ in oktober 2013 op verdere leverings- en leveringsproblemen en vroeg in november het faillissement aan. De voedingsdivisie werd vervolgens in februari 2014 verkocht aan Firepower Technology (VS) en de productie van geheugen werd op voorhand stopgezet. De technologiegroep Toshiba was geïnteresseerd in de SSD-sector - onverwacht voor velen.

De overname door Toshiba

In december 2013 werd aangekondigd dat Toshiba de relevante onderdelen van het bedrijf zou willen kopen. Als je naar de consumentenmarkt keek, was deze beslissing voor sommigen onbegrijpelijk, omdat je nog steeds het hoge foutenpercentage van consumentenproducten in gedachten had. OCZ was enige tijd geleden begonnen met het bouwen van producten voor bedrijfsoplossingen. Omdat deze in een andere, aanzienlijk hogere prijsklasse speelden, waren er geen dergelijke faalproblemen die werden veroorzaakt door goedkope NAND.

Toshiba is zelf ook een flitserfabrikant. Als dochteronderneming van Toshiba heeft OCZ Storage Solutions nu directe toegang tot het flashgeheugen van een ervaren en gerenommeerde geheugenfabrikant die zowel eMLC-flash voor bedrijfsoplossingen als MLC-flash voor consumenten-SSD's produceert. Het probleem van het "oude" OCZ om in grote hoeveelheden aan betrouwbaar flashgeheugen te komen bestaat niet meer. En met de aankoop van OCZ heeft Toshiba eindelijk een bedrijf in de corporate familie dat toegang heeft tot controllers, firmware-ontwikkeling en flash-geheugen binnen de groep. Met de juiste financiële steun zal Toshiba/OCZ nu proberen de ring te betreden tegen andere interne ontwikkelaars zoals Samsung en Intel.

De ShieldPlus-garantie

Deze compositie ziet er op papier misschien niet slecht uit, maar er is meer nodig om het vertrouwen van de klant terug te winnen. Dat was ook duidelijk voor OCZ, daarom is de ShieldPlus-garantie geïntroduceerd. Dit geldt voor de ARC 100 en Vertex 460A voor drie jaar elk en vier jaar voor de AMD Radeon R7 SSD, die OCZ bouwt met en voor AMD.

In de praktijk werkt de procedure als volgt: Neem contact op met ondersteuning als je een probleem hebt met de SSD. Het serienummer van het model is voldoende als legitimatie, er is geen aankoopbewijs vereist. Als de support vaststelt dat er duidelijk een defect is, wordt er direct een nieuwe SSD naar de klant gestuurd, samen met een retourbon voor het gratis retourneren van de oude SSD.

OCZ heeft een pagina over het onderwerp op haar website Quality Management toegewijd. Naast de gebruikelijke verplichtingen en grafieken, is er relatief ver beneden op de pagina een weergave die de foutenpercentages uit het verleden behandelt.

OCZ is uiteraard overtuigd van de betrouwbaarheid van de nieuwe producten en stelt de koper dienovereenkomstig veilig met de garantie. Het vooraf omruilen door OCZ is voor de klant in een garantiegeval veel handiger, omdat het simpelweg veel sneller gaat dan een defect apparaat opsturen en pas na weken een vervanging krijgen.

De testkandidaat

Kerngegevens en technologie

De ARC 100 is verkrijgbaar in de versies 120, 240 en 480 GB. De gebruikte Barefoot 3-familie is nu ruim twee jaar op de markt; de iets lager geklokte M100-versie van de controller wordt gebruikt in de ARC 10. Men kan verwachten dat het behoorlijk volwassen is en dat de firmwareprogrammeurs er al goed mee bekend zijn.

De maximale leessnelheden, die van 475 tot 490 MB / s, de SATA-interface niet volledig benutten, zijn merkbaar. Dit is nu een beetje ongebruikelijk, aangezien je gewend bent geraakt aan het feit dat bijna alle SSD's de sprong maken van meer dan 500 MB / s. Omdat permanent sequentieel uitlezen in de praktijk een bijzonder geval is, moeten de praktijktesten uitwijzen of dit bij echt gebruik negatieve effecten heeft.

Faciliteiten

De plaatsing in het instapmodel eist zijn tol op de uitrustingslijst. De SSD versleutelt data met 256-bit AES, maar ondersteunt helaas niet de TCG Opal-specificaties, die nodig zijn voor het gebruik van bijvoorbeeld Microsoft's eDrive-standaard. Helaas is er ook geen ondersteuning voor extra energiebesparende modi zoals DevSleep. Als je de schijf oppakt, merk je dat hij met 110 gram zwaarder aanvoelt in vergelijking met concurrerende modellen (bijvoorbeeld Samsung 850 Evo met 66 gram). Geen van deze factoren maakt het tot een ideale notebookschijf. Een laag gewicht en een laag stationair verbruik zijn essentieel voor mobiele platforms.

levensduur

Laten we nu eens kijken naar duurzaamheid. OCZ belooft de klant een gemiddeld schrijfvolume van 20 GB per dag gedurende drie jaar "met typische belasting van eindgebruikers". De fabrikant noemt ook expliciet werkstations als toepassingsgebied. De bottom line, volgens Adam Riese, is een gegarandeerd schrijfvolume van 21 terabytes. De website Kitguru.net heeft vijf ARC-100-drives ontvangen en ondergaat momenteel een duurtest. Op het moment van schrijven hebben alle vijf schijven al de Meer dan 200 terabytes en daarmee al tien keer zoveel bereikt als beloofd door de fabrikant.

Impressions

In dit prijssegment zijn toevoegingen niet gebruikelijk. Er zijn geen fysieke toevoegingen in de verpakking.

In de 256 GB-versie was het NAND-flashgeheugen verdeeld in 16 pakketten, elk 8 aan de voor- en achterkant. Hierdoor zitten er in de variant van 512 GB meer matrijzen in de losse verpakkingen.

Software-apparatuur

Met de OCZ Toolbox krijgt de klant een tool voor firmware-updates en het controleren van de SSD-eigenschappen. EEN Youtube video illustreert dit proces. De tool kan worden gebruikt voor Microsoft Windows 7 en 8 (.1), Linux en Mac gedownload zijn.

Als je wilt, kun je andere middelen gebruiken om ervoor te zorgen dat de besturingsomgeving optimaal is afgestemd op de SSD-schijven. Belangrijke parameters zijn:

• Werkt de SATA-poort in AHCI-modus?
• Ondersteunt het besturingssysteem TRIM?
• Is een automatische defragmentatie van het besturingssysteem gedeactiveerd?

Test omgeving

Hardware

Proefstation:

• CPU: Intel Core i3 3220 - 2 x 3,3 GHz (Turbo: uit) [Amazon biedt]
• mainboard: ASUS P8H77M (H77-chipset) [Amazon biedt]
• Geheugen: 8 GB (4 x 2 GB) Team Xtreem - SPD-werking: DDR3-1333 9-9-9-24-1T bij 1,5 volt [Amazon biedt]
• Voeding: NZXT 650 Watt HALE82-serie [Amazon biedt]
• Opstartschijf: OCZ Vertex 2 SSD als opstartschijf [Amazon biedt]

De testkandidaat:

• OCZ ARC 100 GB (Amazon biedt)

Vergelijkingsmodellen:

• Corsair Force LX 256GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• Corsair GTX 480GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• Cruciale M550 256 GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• Cruciale M550 1TB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• Samsung 840 GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• Samsung 840 EVO 250GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• Samsung 840Pro 256GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• SanDisk Extreem 240 GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• SanDisk Extreme II 240GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)
• SanDisk UltraPlus 256GB (HT4U-Toets / Amazon biedt)

Software

Onze benchmark cursus

Onze benchmarkcursus is bedoeld om de volgende vragen te beantwoorden:

• Hoe snel leest en schrijft de SSD grote bestanden opeenvolgend en leest en schrijft hij kleine bestanden willekeurig?
• Hoe beïnvloeden gefragmenteerde blokken (niet te verwarren met bestandsfragmentatie!) En de resulterende lees- en wijzigingsschrijfbewerkingen de prestaties na een zware schrijfbelasting?
• Hoe snel is de SSD in een scenario met continue belasting (stabiele toestand)?
• Kan TRIM de volledige prestaties herstellen?
• Hoe effectief is afvalinzameling?
• Hoe snel is de SSD wanneer bepaalde mengsels van grote en kleine blokken voorkomen?

Synthetische benchmarks

Het gebruik van synthetische benchmarks kan niet worden vermeden, omdat alleen hiermee de technische beperkingen van de SSD's zichtbaar worden. Ze laten het maximaal haalbare zien.

Met deze benchmarks bepalen we de performance in de volgende staten:

Op deze manier kan worden gezien of en in hoeverre de prestaties van de SSD teruglopen en of TRIM de oorspronkelijke prestaties kan herstellen.

Het maakt niet uit of je een paar honderd mp3- of videobestanden kopieert of dit werk simuleert met Iometer, de inspanning is hetzelfde voor de SSD. Verschillen die voortvloeien uit het bestandssysteem van het besturingssysteem hebben dan dezelfde invloed op alle SSD's, zodat de verhoudingen van de prestatieverschillen gelijk blijven.

Traceer benchmarks

Het echte leven kan daarentegen worden gesimuleerd met behulp van traceerbenchmarks, zoals PCMark- of Iometer-profielen, die toepassingen simuleren. Met deze tests worden praktische toegangen op een reproduceerbare manier uitgevoerd.

Voor praktische resultaten voeren we deze tests uit nadat de SSD al meerdere keren met belastingsprofielen is geschreven en bezet is met actieve data op een resterende 10 GB na. Dit geeft je de prestatiewaarden van een SSD die al is gebruikt en momenteel grotendeels vol is.

Toepassingen

We testen minder per applicatie zelf. Hiervoor zijn twee belangrijke redenen: Ten eerste vervalst de CPU-limiet de prestatiekloof tussen de SSD's. Als de SSD bijvoorbeeld moet wachten tot de applicatie is opgestart voordat de CPU bepaalde gegevens verwerkt, voordat de SSD verder kan werken. Door de CPU-limiet komen de SSD's dichter bij elkaar dan bij snellere CPU's later het geval zou zijn. Ten tweede kunnen veel toepassingen alleen met een stopwatch worden gemeten, wat voor ons te onnauwkeurig is, vooral omdat de resultaten soms maar tienden van een seconde uit elkaar liggen. We voeren echter onze langlopende OpenOffice-kopieertest uit omdat deze gemakkelijk te reproduceren is. We hebben de hoeveelheid gegevens daar alleen maar met een factor 12 vergroot. Het is nu 3,06 GB aan gegevens in meer dan 48.000 bestanden van verschillende groottes die op de proefrit zullen worden gedupliceerd.

Continue belastingsmetingen

Zoals beschreven in de sectie "Laadgedrag", storten SSD's in onder een continue willekeurige schrijfbelasting als de garbagecollection niet snel genoeg vrije blokken kan leveren. Een dergelijk belastingsgedrag komt bij normaal thuisgebruik slechts zelden voor. Voor de ene of de andere lezer kan het echter interessant zijn of een SSD ook geschikt is voor wat zwaarder gebruik. Bijvoorbeeld als datadrager voor een virtualizer, waar veel kleine accesses parallel kunnen plaatsvinden, of als disk voor een database testomgeving.

Voor deze test laten we via Iometer zoveel mogelijk 4K-writes op de SSD los en maken we een grafiek die de prestaties in de loop van de tijd laat zien. We herhalen deze test na een pauze van 30 minuten of 12 uur om te zien of de vuilnisophaaldienst gedurende deze tijd voldoende vrije blokken heeft kunnen leveren voor hoge prestaties. Omdat Iometer werkt met een groot testbestand, dat nooit wordt verwijderd maar alleen wordt overschreven, zijn TRIM-invloeden op deze twee herhaalde runs uitgesloten. De prestatieverbetering door TRIM zelf wordt vervolgens gemeten in een vierde run. Dit gebeurt na een snelle formattering, die de schijf "trimt". Het testbestand wordt dan opnieuw aangemaakt.

We willen erop wijzen dat dit veel verder gaat dan de normale vereisten voor SSD's voor thuisgebruik. Als een SSD het hier niet zo goed doet, wordt deze dus niet negatief geteld. Maar we willen weten welke SSD's zich positief onderscheiden van de massa. Daarnaast maakt deze test het makkelijker om te zien in hoeverre de garbage collection werkt.

MByte / s of IOPS?

Meestal geven we de meetresultaten in megabytes per seconde. In de profieltests geven we de resultaten echter in IOPS (Input / Output Operations per Second = invoer- en uitvoeropdrachten per seconde). Een invoer- of uitvoeropdracht kan het lezen of schrijven van een blok betekenen. Dit heeft geen invloed op de vergelijkbaarheid. Als een datadrager 128 IO per seconde behaalt in een schrijftest met 1.000 KB blokken, dan resulteert dit wiskundig in 1.000 * 128 KB = 128 MB per seconde. Wanneer een besturingssysteem mp3-bestanden of video's schrijft, doet het dat ook in blokken, en de blokgroottes zijn uiteindelijk afhankelijk van de grootte van de bestanden en de opmaak van het bestandssysteem. Bij veel kleine bestanden kan dit het aantal IOPS beperken en bij grote bestanden de maximale schrijfsnelheid van de SSD. Daarom is het logisch om de specificatie van IOPS te gebruiken waar een groot aantal lees- en schrijfbewerkingen plaatsvindt en / of verschillende blokgroottes betrokken zijn.

Met de steady-state metingen heeft de informatie in IOPS het bijkomende voordeel dat je de maximale IOPS-informatie die gewoonlijk door de fabrikanten geadverteerd wordt, direct kunt vergelijken met de echte resultaten.

meetresultaten

Opeenvolgend lezen

Zoals reeds aangekondigd in de datasheets, ligt de sequentiële leesprestatie tot 20% achter bij de concurrentie. Bij dagelijks gebruik is dit zelden of helemaal niet merkbaar, aangezien de meeste leestoegang niet bestaat uit het opeenvolgend lezen van gigabytes. Uitzonderingen zijn het kopiëren van zeer grote bestanden - uitgaande van een gegevensdrager waarop de kopie snel genoeg kan worden geschreven - en het gebied van videoverwerking, mits de CPU's en het verwerkingsprogramma meer dan 450 MB / s kunnen lezen.

Opeenvolgend schrijven

De sequentiële schrijfprestaties onder Iometer zien er daarentegen veel beter uit. Hoewel gepositioneerd als een apparaat op instapniveau, liggen de sequentiële schrijfprestaties voor op de meeste andere SSD's op instapniveau. De SanDisk Ultra Plus is sneller, maar klapt sterker in na belasting.

In de AS SSD-benchmark met zijn zeer korte opeenvolgende schrijfspurts kan de EVO-concurrent met zijn TurboWrite-mechanisme nog steeds beter presteren, maar verder blijft de verdeling min of meer hetzelfde.

Willekeurig lezen

De ACR 4 kan zichzelf echter niet onderscheiden, zelfs niet met willekeurige 100K-leestoegang. Het neemt de voorlaatste plaats in voor zowel de Iometer als de AS-SSD. In de webserver en applicatiebenchmarks zullen we later zien of dit nadeel in de praktijk ook effect heeft.

Willekeurig schrijven

Hier duikt echter onze testpersoon onder Iometer op: in het instapmodel moet alleen de Crucial MX100 de nederlaag toegeven. Maar wat veel opvallender en opmerkelijker is: de ARC 100 breekt amper in het belastingsscenario en bevindt zich zelfs in het bereik van het prestatiemodel Corsair Neutron GTX. Deze was zelfs uitgerust met twee keer zoveel flitser en dus een groter reservegebied.

De ARC 100 speelt ook een leidende rol in de korte schrijfuitbarstingen van AS-SSD en hoeft alleen maar een nederlaag toe te geven aan het M550-prestatiemodel van Crucial.

Webserver, bestandsserver, werkstation

De webserver-benchmark laat toe continu data van verschillende blokgroottes te lezen en laat zien dat de lagere synthetische leesprestaties in de praktijk niet zo'n negatief effect hebben als de synthetische benchmarks suggereren. In het instapmodel hoeft de ARC 100 alleen de nederlaag toe te geven aan de Samsung EVO.

In de twee schrijfgerichte tests veegt de ARC 100 de vloer met de concurrentie. Alleen de 1 TB-versie van de Crucial M550 loopt voor in de fileserver-test. Dat dit vooral komt door de grotere capaciteit zie je terug in de 256 GB versie van de M550, omdat hij maar half zo snel is als de ARC 100. In de werkstationtest loopt de OCZ SSD zelfs voor op de 1-TB-M550. De belofte van OCZ van langdurige schrijfprestaties onder belasting kan met vertrouwen als vervuld worden beschouwd.

HT4U-OpenOffice-kopieertest

Bij de kopieertest loopt de testpersoon zonder afwijkingen in het middenveld mee.

PCMark7 traceerbenchmarks

Met de lichte leeszwakte en het sterke schrijfgedrag kan de ARC 100 zich niet echt onderscheiden van de concurrentie in de meer leesgerichte praktijktesten.

Continue belastingscurves

Onder een continue belasting van willekeurige 4K-schrijfprocessen met een wachtrijdiepte van 32, begint de OCZ ARC 100 op een zeer goed niveau met waarden rond de 86.000 IOPS. Zoals bij elke SSD, nemen de prestaties af als er geen gratis blokken meer zijn en de garbage collection actief moet zorgen voor gratis blokken, zelfs tijdens het schrijven. De ARC 100 zakt naar gemiddeld slechts 18.000 IOPS, waarmee hij de concurrentie ver voor blijft.

Verder kan worden gesteld dat de controller tijdens inactiviteit enkele blokken wist via garbage collection. Hij liet zien dat dit niet vanzelfsprekend is test de Samsung 840 Pro, die het daarom ook relatief slecht deed voor een prestatiemodel in het belastingsscenario in de sequentiële Iometer-schrijftest.

invoer

De idle-tarieven zijn relatief hoog rond de 1 watt. Omdat aanvullende energiebesparende modi zoals DevSleep niet worden ondersteund, kan het energieverbruik niet verder worden verminderd.

Om technologische redenen kost papierwerk het meeste energie, aangezien de cellen dan moeten worden opgeladen en ontladen en de controller de meeste rekeninspanning heeft. Het verbruik van 5 watt klinkt als veel voor SSD's, maar je moet niet uit het oog verliezen dat deze in de meeste gevallen inactief zijn, en als er iets moet gebeuren, is dat meestal leestoegang. U moet deze resultaten daarom altijd zien in relatie tot uw eigen gebruik van de SSD.

Conclusie

OCZ wil met haar nieuwe producten het vertrouwen terugwinnen. Met de Toshiba NAND flash die nu verkrijgbaar is en de uitgekiende controller is de kans heel groot dat dit ook gaat lukken. De duurtest van Kitguru.net vermeld in de sectie "Levensduur" geeft dit ook aan. Bij gebrek aan een glazen bol kunnen op dit gebied sowieso nooit bindende uitspraken worden gedaan.

Het is echter moeilijk te geloven dat de controller, in combinatie met het grote aantal die-pakketten op de SSD, niet voldoende leesprocessen kan parallelliseren om de SATA-interface uit te putten. Ofwel is dit een kunstmatige beperking om de beginners te onderscheiden van de hoogwaardige modellen in het OCZ-portfolio, ofwel is het een afweging ten gunste van de hogere continue schrijfprestaties. Wat de oorzaak ook mag zijn, de ARC 100 is een goed afgerond product met twee kleine inkepingen: niet zo goed voor mobiliteitsgebruik en de slechtere leesprestaties. Aan de andere kant kan het bogen op aanzienlijk betere schrijfprestaties, waardoor het beter presteert dan de instapmodellen van de concurrentie in termen van sequentiële schrijfsnelheden en zelfs de prestatiemodellen overtreft in de stabiele toestand en servertests.

Laten we de huidige prijzen vergelijken met de andere modellen uit het instapmodel:

Met de ARC 100 daagt OCZ rechtstreeks Crucial's prijsvechter MX100 uit. De sterke punten van de ARC 100 liggen in de zeer stabiele schrijfprestaties en de service (bij defect vooraf vervangen door vermelding van het serienummer, ook zonder factuur). De MX100 daarentegen heeft betere leesprestaties en doet het niet zonder compatibiliteit met eDrive en extra energiebesparende modi. Hier moet iedereen beslissen op basis van zijn eigen behoeften. Bij toekomstige producten mag OCZ niet uit het oog verliezen dat deze features ook door klanten in het instapmodel gewenst zijn. Al met al is de ARC 100 een indrukwekkende prestatie in termen van prijs-prestatieverhouding.

[ri], 2 februari 2015