SanDisk Extreme Pro USB 3.1 in de test

We bieden de tweede versnelling aan voor de momenteel snelste USB-sticks. Nadat Corsair's nieuwste en snelste versie in de vorm van de Flash Voyager GTX niet helemaal kon overtuigen, willen we onder de motorkap van een andere kandidaat kijken. De huidige testkandidaat heet SanDisk Extreme Pro USB 3.1 Solid State en streeft naar overdrachtssnelheden tot 420 MB per seconde. USB 3.1 wordt ook geadverteerd voor betere prestaties. We kijken onder de motorkap.

Intro

Papier is geduldig. Dat mochten wij na de onze ook doen laatste test dynamische Corsair Flash Voyager GTX in versie B. De USB-stick liet geen slechte resultaten zien, maar de maximale prestatie die op papier was beloofd, werd niet gehaald. De reden hiervoor is vaak het feit dat fabrikanten bepaalde benchmarkprogramma's gebruiken om hun maximale prestatie te bepalen - bij Corsair is dit ATTO Disk Benchmark.

We wilden weten hoe andere vertegenwoordigers het momenteel doen op de markt, daarom hebben we de SanDisk Extreme Pro USB 3.1 Solid State-stick besteld. Tot 420 MB per seconde zou hier mogelijk moeten zijn, en SanDisk spreekt ook van USB 3.1, wat hogere prestaties suggereert. Maar ook hier is papier geduldig, want precies men spreekt van “USB 3.1 Gen 1 met 5 Gbit/s” en niet van “Generatie 2 met 10 Gbit per seconde”. In dit geval en de Gen 1-prestaties bevindt u zich op het gebruikelijke niveau van USB 3.0 - d.w.z. 5 Gbit/s.

Maar in principe doet dat geen pijn, want na aftrek van de protocoloverhead zouden er nog bandbreedtes tot 500 Mbytes per seconde over moeten blijven, en SanDisk spreekt van maximaal 380 MB / s voor schrijven en 420 MB / s voor lezen. We controleren dit in de praktijk.

Bladwijzer:

• Corsair Flash Voyager GTX Rev.B
• Verzameling van de snelste USB-sticks deel 2
• USB 3.0-sticks - Verzameling van de snelste sticks in 2012
• Inline Woodstick USB 3.0 met 64 GByte in de test
• extreme USB-sticks ontworpen door Brinell die worden getest
• De snelste USB 2.0-sticks in 2009

Test omgeving

Hardware

De testkandidaat

• SanDisk Extreme Pro USB 3.1 Solid State

De referenties

• Inline Woodstick USB 3.0 64GB*
• Lexar Jumpdrive Trition*
• Doe Xtreme IT*
• Sharkoon Flexi Drive Extreem*
• Sharkoon FlexiDrive Ultimate*
• Winkom USB 3.0 SLC*
• ADATA Superieure S102 Pro*
• ADATA Superior S107*
• Corsair Flash Voyager GTX 128 GB Rev.B*
• Corsair Flash Voyager GT*
• Corsair Flash Voyager schuifregelaar*
• Corsair Flash Survivor Stealth*
• Extrememory Xplorer*
• Kingston Hyper X USB 3.0-gegevensreiziger*
• Doe Xtreme Technology ES*
• Sandisk Extreme USB 3.0-flashdrive*
• Sharkoon Flexi Drive Accelerate Duo*
• Super Talent Express ST4*
• Super Talent Express RC8*

Notebook: Dell Inspiron 17R speciale editie

• Intel Core i5-3210M* (2 x 2,5 GHz - max. Boost 3,1 GHz)
• Intel HM77 Express-chipset*
• 8 GB DDR3-geheugen*
• NVIDIA GeForce GTX 650M / Intel HD 4000
• Seagate ST1000LM024* (Massaopslag)
• SATA 6 Gb / s - 4 x USB 3.0
• Cruciaal CT064M4SSD3* (Cachestation)
• Cruciaal CT128M4SSD3* (SSD-testrit)

Andere hardware / meetapparatuur

• Tenma 72-6185 stroomtang ampèremeter
• Tenma 72-820 infrarood thermometer
• Vogel Digi Plus 202015 digitale schuifmaat

Software

Algemeen:

• Windows 7 64 bit (Service Pack 1)
• Intel Rapid Storage-stuurprogramma 11.1.0.1006
• Intel chipset driver versie 93.0.10.11
• USB 3.0-stuurprogramma versie 1.0.4.220
• Test software:
• AS SSD-benchmarkversie 1.6.4013.39530
• ATTO Disk Benchmark versie 2.02
• Iometer versie 2006.07.27
• Informatie over bestandssjablonen:
• Windows 7 ISO-bestand: 3.044 MB
• MP3-bestandsmap: 200 bestanden, 834 MByte
• Open Office Mobile-directory: 834 mappen, 6467 bestanden, 302 MByte
• I-am-Alive-gamemap: 47 mappen, 282 bestanden, 2.048 MB

Achtergrondinformatie

Synthetische toepassingen

Inmiddels hebben we synthetische toepassingen grotendeels verlaten. We gebruiken momenteel alleen de AS SSD-benchmark om te kijken hoe de maximale datadoorvoer zich daar gedraagt. Oude applicaties zoals ATTO Disk Benchmark hebben we weggelaten, omdat ze nauwelijks informatie geven over praktisch gedrag.

We gebruiken ook Iometer, waarmee we 4K-, 32K- en 128K-bestanden van de stick lezen en naar de stick laten schrijven.

Praktische applicatietests

Hoewel de ervaring met het gebruik van harde schijven en SSD-schijven laat zien dat leestoegang tot dergelijke apparaten voor het grootste deel van het dagelijkse werk voorkomt, is de situatie zeker een beetje anders bij mobiele apparaten zoals USB-sticks. Aangenomen mag worden dat in de meeste gevallen de data die op de pen geschreven staat getransporteerd dienen te worden, wat betekent dat er een duidelijke weging is bij het schrijven van bestanden.

Welke bestanden naar USB-sticks worden geschreven, is zeker heel anders en hangt af van de behoeften van de individuele gebruiker. De scenario's die we hebben gekozen zien er als volgt uit:

• Een heel groot bestand schrijven en lezen
• Een mp3-directory schrijven en lezen
• Een gamedirectory schrijven en lezen (voorbeeld voor een grotere hoeveelheid gegevens met bestanden van verschillende groottes)
• Installatie van Open Office Mobile (voorbeeld voor mappen met een groot aantal kleine bestanden)

We gaan ervan uit dat de keuze van deze individuele tests de dagelijkse praktijk voor de verschillende gebruikersgroepen zo dicht mogelijk benadert en dat elke gebruiker het gebied zal vinden dat het beste bij hem past.

Meting loopt

Omdat je zeker prestatieverschillen tussen gloednieuwe en gebruikte USB-sticks kunt bepalen, werden de testkandidaten volledig geschreven en tweemaal verwijderd met behulp van de Iometer. De toen uitgevoerde metingen werden driemaal herhaald en de resultaten werden gemiddeld.

Beperkingen

Hardwarebeperkingen in onze metingen zijn niet uit te sluiten, maar ook in het dagelijks leven niet te vermijden. Om bijvoorbeeld hardeschijfbeperkingen bij het schrijven of lezen uit te sluiten, wordt de Crucial M4 SSD gebruikt, die in principe gewapend zou moeten zijn tegen de prestatiespecificaties van de fabrikanten van USB-sticks.

Indrukken, technische gegevens en leveringsomvang

Kerngegevens en leveringsomvang

Afmetingen en gewicht zijn op sommige plaatsen een essentieel criterium voor USB-sticks. Iedereen die de stick altijd bij zich heeft, zelfs aan een sleutelhanger, wil meestal kleinere afmetingen zodat de sleutelhanger minder omvangrijk is of de weerstand in de zak niet al te groot is. Daarnaast is er het feit dat uit te breiden USB-sticks in botsing kunnen komen met andere aansluitingen rechts en links. Dit is niet het geval bij de SanDisk Extreme Pro USB 3.1. De fabrikant is jarenlang min of meer trouw gebleven aan zijn ontwerp. Waar de eerste USB 3-versies nog in een kunststof behuizing werden geleverd, wordt sinds de Pro-versie aluminium als basisframe gebruikt.

De afmetingen bleven min of meer identiek, evenals het gewicht. En dus is deze stick extreem compact, blokkeert geen andere USB-poort op notebooks, past in elke broekzak en valt hij niet op qua gewicht. We hebben de schuiffunctie gedurende vele jaren getest en kunnen in ieder geval aan de oude rots uit 2012 bevestigen dat deze zijn functie nog steeds zonder problemen vervult.

Met zo'n 69 cent per gigabyte aan capaciteit speelt de huidige testkandidaat zeker niet in de goedkope klasse van USB 3.0-sticks. Qua prijs stem je je eenvoudig af op het huidige marktniveau en plaats je jezelf daar. De leveringsomvang aan de hardwarezijde is - net als Corsair - uiterst bescheiden. Er is een oogje om een ​​bevestiging voor een sleutelhanger of ketting te maken. Er is echter niets passend in de leveringsomvang.

Hiervoor biedt SanDisk eigen encryptiesoftware aan, waarmee een map op de stick kan worden aangemaakt om bijzonder beschermde gegevens met 128-bit AES-encryptie te beschermen. Daarnaast is er een licentie van één jaar voor de back-upsoftware RescuePro Deluxe. Beiden zijn iets meer dan we hebben meegemaakt bij Corsair, dat met zijn product op hetzelfde prijsniveau opereert.

Indrukken en praktijkervaringen

Zoals eerder vermeld, is SanDisk jarenlang trouw gebleven aan zijn ontwerp. De eerste stick in deze klasse zag er ook nagenoeg identiek uit, had praktisch dezelfde afmetingen en bijna hetzelfde gewicht en wist ons jaren geleden te overtuigen met zijn uiterlijk. Bij de eerste Pro-versie ongeveer twee jaar geleden werd de plastic behuizing uit elkaar gehaald en de vorm verpakt in zilverkleurig aluminium. Met de huidige versie wordt het weer zwart. De buitenbehuizing is gemaakt van zwart gelakt of geanodiseerd aluminium, het schuifgedeelte in het middengedeelte blijft van glanzend plastic.

Naast de nu donkere kleur, verschilt het van de vorige versie met de USB 3.1-letters aan de onderkant van het middengedeelte - voorheen was er alleen USB 3.0-letters.
Precies daar, in het gebied van deze belettering, heeft SanDisk ook een blauw LED-statuslampje geïntegreerd, dat toegang tot de stick aangeeft. Een beetje onopvallend, maar absoluut functioneel gezien de formaatspecificaties.

Op een bepaalde manier blijft het gebrek aan vuilbescherming natuurlijk bestaan, omdat de schuif geen beschermkap heeft. Als u het in uw zak vervoert, moet u er altijd voor zorgen dat er geen pluisjes of weefselresten in de opening van de stick terechtkomen.

Ondanks het compacte formaat is de slider-functie eenvoudig en prettig in het gebruik. De stick heeft een voldoende grote uitstulping dat je de slider ook met grote handen kunt bedienen.

Compatibiliteitstests en algemeen

Net als in onze grote verzamelingen testen we de kandidaten op ten minste twee USB 3.0- en twee USB 2.0-systemen op hun geschiktheid voor gebruik. Dit geldt ook voor de proefpersoon van nu, die werd getest op vijf verschillende computers met USB 3.0-aansluiting en twee extra apparaten met USB 2.0, en ook op een systeem met USB 3.1-functionaliteit. We hebben geen compatibiliteitsproblemen ondervonden. Het USB 3.1-systeem is echter duidelijk trager om te schrijven dan de USB 3.0-apparaten.

Dit komt waarschijnlijk door het zeer jonge Ryzen 7-platform dat wordt gebruikt. A dient hierbij als basis MSI X370 XPOWER GAMING TITANIUM met een AMD Ryzen 7-1700-processor. In principe zou AMD's X370-chipset standaard USB 3.1 moeten ondersteunen, maar de implementatie vindt plaats met behulp van een ASMedia-controller, die via PCI Express-lijnen op het MSI-bord is aangesloten. Op dit moment gaan we uit van een driver die nog niet volledig is ontwikkeld, daarom zijn de schrijfprestaties iets beter dan het typische testsysteem, maar de leesprestaties zijn duidelijk slechter. We zullen dit feit nader onderzoeken in de loop van onze Ryzen-moederbordtests.

De leesresultaten kunnen niet worden bekritiseerd met behulp van de AS SSD-benchmark. Hier levert men zelfs wat snellere waarden op. In ieder geval schiet deze theoretische test duidelijk achter op zijn beloften, wat waarschijnlijk te wijten is aan het feit dat we voor deze metingen niet het programma hebben gekozen dat de voorkeur van SanDisk heeft. In het beste geval zien we 380 MB / s lezen, maar maximaal 340 MB / s schrijven. Deze zijn niet slecht en zeker niet slechter dan de Corsair-resultaten, maar zijn veel beter, vooral bij het schrijven. Maar ze hadden beloofd tot 420 Mbytes per seconde te lezen en tot 380 Mbytes per seconde bij het schrijven.

Opnieuw schiet een jonge testkandidaat zijn beloftes niet na, maar is in ieder geval op de goede weg.

De stick is geformatteerd met exFAT (Extended File Allocation Table), een Microsoft-standaard, die echter ook werkt op de genoemde Linux- en Mac-systemen. De aanmelding in Windows gebeurt als een "USB-station". Helaas moesten we er in het verleden achter komen dat sommige sticks, die zich alleen als USB-drive in het systeem registreren, niet opstartbaar konden worden gemaakt onder Windows 7. We hebben dit punt echter niet getest met de SanDisk Extreme Pro USB 3.1 - en ook niet of de eerdere problemen met Windows 10 tot het verleden behoren.

Op dit punt lijkt het onderwerp echter redelijk geschikt om onze eigen testcriteria aan te vullen met dit hoofdstuk. We hebben nogal wat uren verloren met het proberen om USB-drives opstartbaar te maken. Zodra de tijd het toelaat, willen we op dit punt herwerken.

Testreeksen en resultaten

Iometer 4K-test

Iometer 32K-test

Iometer 128K-test

Lees / schrijf ISO-bestand

Als basis voor deze test gebruiken we een 3.044 MB ISO-bestand, dat door onze Crucial M4 SSD naar de stick wordt geschreven om later van daaruit naar de SSD te worden geschreven. Met deze procedure simuleren we het schrijven en lezen van grote bestanden, waardoor in principe elke vertegenwoordiger naar zijn topvorm moet kunnen rennen. Dit staat immers gelijk aan het opeenvolgend schrijven / lezen van grote bestanden.

Lees / schrijf mp3-bestanden

Het kopiëren van mp3-bestanden naar een mobiele datadrager kan zeker worden omschreven als een typische praktijktoepassing. We gebruiken een directory met een totale grootte van 834 Mbytes waarin 200 mp3-bestanden staan ​​- die allemaal groter zijn dan 2 Mbytes. Ook hier kopiëren we van de Crucial M4 SSD naar de proefpersoon en later weer terug naar de SSD.

Open Office Mobile-installatie

Open Office Mobile heeft zich de afgelopen jaren bewezen als een populaire applicatie onder levendige USB-stickgebruikers. Door de mengelmoes van verschillende applicaties kan de gebruiker zijn stick bijna als een mobiel besturingssysteem op verschillende pc's gebruiken. OO Mobile is echter ook een zware test voor de meeste USB-sticks: tijdens de installatie worden bijna 6.500 bestanden in 834 aan te maken mappen geschreven en de meeste bestanden zijn nog steeds ruim onder de limiet van 4 KB.

Kopiëren van een directory met games

In de laatste praktijktest kopiëren we een bestandsmap met een totale grootte van 2.048 MB op de stick. De 282 bestanden in de map zijn gerangschikt in 47 submappen en hebben veel verschillende bestandsgroottes. Van kleine bestanden tot grotere bestanden, alles is hier vertegenwoordigd.

Andere afmetingen

invoer

Terwijl USB 2.0-apparaten met het label "High Power" 500mA stroom mogen trekken via de USB-poort, heeft de SuperSpeed-specificatie dat bijna verdubbeld. Overeenkomstige apparaten mogen nu een maximale stroom van 900 mA vragen. Uiteraard is de voeding via de 5 volt lijn hetzelfde gebleven. Zo is een maximaal stroomverbruik van 4,5 watt toegestaan ​​voor USB 3.0-apparaten, maar dit mag niet hoger zijn dan 2.0 watt voor USB 2,5-modellen.

Voor de zekerheid meten we nu twee waarden op deze apparaten, namelijk het stroomverbruik tijdens opstartpieken en eenmaal het maximale stroomverbruik tijdens schrijftoegang.

In alle gevallen blijven de testkandidaten binnen de normen. Als het om startgedrag gaat, springt de Super Talent RC8 in het oog, die bij de meting 1,5 watt verbruikt. Qua maximaal stroomverbruik is het het Kingston-model, dat met een stroomverbruik van 3,75 watt echt niet ver verwijderd is van de toegestane 4,5 watt.

We hebben tijdens de test maar één keer een interessante observatie geregistreerd. Toen de Super Talent Express RC8 was aangesloten, meldde het besturingssysteem van de laptop dat een apparaat een overspanning had veroorzaakt. De laptop, het stopcontact en het USB-apparaat bleven daarna perfect werken. Het incident kon niet worden gereproduceerd.

Onze huidige testkandidaat van Corsair zit deels op het middenveld, deels in de topklasse, maar op alle vlakken onschadelijk.

Temperaturen

De laatste test is waarschijnlijk meer een "voorzorgsmaatregel". Door de snellere techniek en de toegestane hogere stroomsterkte worden ook bij USB 3.0 apparaten vaak hogere temperaturen gemeld. Dergelijke temperatuurontwikkelingen zijn natuurlijk hier en daar ook te wijten aan het ontwerp.

Hoewel de apparaten tijdens onze tests nooit echt warm aanvoelden, namen we voor de zekerheid de temperaturen gewoon op met een infraroodthermometer. We hebben de ongeveer warmste plek op elke stok gemeten. De volgende resultaten laten echter al snel zien dat de apparaten zich over de hele linie vrij onopvallend gedroegen - de "heetste" vertegenwoordigers waren in het bereik van 40 °C en met een maximaal meetverschil van 7 °C nauwelijks enige significante afstand van de coolste vertegenwoordigers.

Conclusie

Nogmaals, er is een zekere frons na deze test. In sommige disciplines weet een oude usb-stick - afhankelijk van de gebruikte technologie - nog steeds een topmodel uit 2017 te verslaan. De redenen hiervoor worden vooruitgang genoemd! En bij deze vooruitgang wordt echter de huidige technologie gebruikt, wat betekent dat SSD-controllers worden gekoppeld aan TLC-geheugenchips, net zoals ze worden gebruikt in huidige instap-SSD's.

Deze vooruitgang vertoont niet alleen voordelen, maar in de loop van de prijzenoorlog mag men niet meer verwachten dat fabrikanten van goedkope producten zoals USB-sticks het aandurven om dure modellen met SLC-chips uit te geven. Dergelijke maatregelen worden niet genoeg gewaardeerd; ze worden pas duidelijk in speciale tests. Dus je hoeft alleen maar een lijn te trekken.

Maar we willen de nieuwe modellen niet kwalijk nemen. Beide jonge vertegenwoordigers, in het bijzonder de huidige kandidaat van SanDisk, staan ​​voornamelijk in de voorhoede van de vergelijkingen en laten zien welke prestaties vandaag mogelijk zijn. Je moet natuurlijk niet blindelings vertrouwen op de beloften van de fabrikant, zoals blijkt uit onze test. Desalniettemin blijft het snel, heel snel, en het nieuwe SanDisk-model kan zeker punten scoren, zelfs met kleine bestandsgroottes, wat de freestyle is. De omstandigheden waarom Iometer hier slechtere waarden ziet dan de praktische benchmarks, zijn ons enigszins onduidelijk.

Daardoor vinden we de huidige presentatie van SanDisk duidelijk beter dan die van Corsair. Je blijft trouw aan je vorm, compactheid en functionaliteit. Ze bieden wat software voor degenen die het nodig hebben. Qua prijs speel je aan de top. Je moet ongeveer 90 euro betalen als je het 128 GB-model het jouwe wilt noemen. De prijs past perfect in deze prestatieklasse, mocht je deze prestatie nodig hebben.

[pg], 02 april 2017